[X-Men Fic][ErikCharles] The Sweet Far Thing

The Sweet Far Thing
X-Men: First Class Fanfiction by Tippuri~ii *

 

 

Pairing: Erik Lehnsherr x Charles Xavier

 

* แฟนฟิคชั่นเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของไรเตอร์และแต่งขึ้นเพื่อความบังเทิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงใดๆ ทั้งสิ้น และแฟนฟิคชั่นเรื่องนี้เป็นแฟนฟิคชั่น boy’s love…ถ้าใครไม่ชอบแนะนำให้ปิดค่ะ * 

 

 

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

ชุดสีขาว…ดอกไม้ช่อใหญ่…คำอวยพรและเสียงระฆังกึกก้องในโบสถ์…ทั้งหมดเป็นสิ่งที่ความรักของพวกเขาไม่มีทางจะมีได้

           

 

 

 

เพราะอย่างนั้น… 

“…แค่แหวนก็น่าจะพอนะ นายว่าไงล่ะชาร์ลส์?”

“ก็ต้องใส่สลับกับถอดเก็บน่ะสิ…ไม่งั้นก็เป็นรอยแย่เลย”

เสียงทุ้มหัวเราะ จุมพิตอุ่นประทับบนเรือนผม

“ใครบอกล่ะ? ต้องใส่ไม่ถอดเลยต่างหาก…ทุกคนจะได้รู้ว่านายมีฉันแล้ว”

           

 

 

ทุกสิ่งทุกอย่าง…อ่อนหวานเหมือนอยู่ในฝัน 

 

 

*****

แทนที่จะเป็นเงินหรือทอง…เขากลับเลือกให้เหล็กสีเทาถูกหลอมเป็นแหวนวงบาง

วงหน้าคมคายมองเครื่องประดับที่หมองไร้ประกายนั้นอย่างไม่เข้าใจ

“แบบนี้ดีแล้วหรือ ชาร์ลส์?”

รอยยิ้มละไมระบายเต็มเรียวปาก เสียงนุ่มตอบอย่างมั่นคง

“ดีแล้ว…ถ้ามันจะเป็นตัวแทนของนาย ก็ต้องเป็นแหวนวงนี้เท่านั้นแหละ”

นัยน์ตาสีเทาฉายแววล้อเลียน

“เพราะฉันมันดูหมองๆ ไม่มีค่าน่ะเหรอ?”

“นายนี่นะ…”

เสียงหัวเราะดังแผ่ว มือเรียวโน้มวงหน้าคมสันนั้นให้เข้ามาใกล้

“มันหมายถึงว่า…ไม่ว่าใครจะมองว่านายเป็นยังไง…เหมือนกับที่คนอื่นจะตีค่าแหวนวงนี้ว่าไม่มีราคา…”

นัยน์ตาสีแซฟไฟร์พริบพราว ความรักฉายชัดอยู่ในสีน้ำเงินสดใสนั้น

“…แต่แหวนวงนี้ก็จะเป็นของล้ำค่าที่สุดในสายตาฉัน…เหมือนกับนายที่เป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับฉันเสมอต่างหาก”

ไม่มีคำตอบใดจากคนฟัง…นอกจากวงหน้าคมคายที่เลื่อนเข้ามาใกล้

 

 

 

จุมพิตบนริมฝีปากนั้น…หวามไหวตราตรึงในความรู้สึกเสมอ 

 

*****

…แต่แล้ว…ทุกสิ่งก็แตกสลาย

พวกเขาหันหลังให้กับอีกฝ่าย…ต่างคนต่างเลือกทางที่เป็นดั่งเส้นขนานไร้จุดบรรจบ

ความรักกลายเป็นสิ่งเลือนราง ความทรงจำถูกใจบังคับให้ลืม

 

 

 

หากสุดท้าย ก็ยังนึกหวังเสมอ…ให้นายกลับมาหาฉัน…

 

*****

เวลายังไม่ได้ผ่านไปเท่าไรนัก…แต่เขากลับรู้สึกเหมือนว่าเนิ่นนานเหลือเกินแล้วตั้งแต่วันที่อีริคจากเขาไป

           

 

 

หัวใจปิดตาย…ปฏิเสธที่จะเชื่อเพราะไม่อยากจะรับความจริง 

“ศาสตราจารย์คะ ไปกันเถอะค่ะ”

ร่างโปร่งของหญิงสาวในชุดเครื่องแบบเดินเข้ามาใกล้ อาวุธในมือเป็นแบบรุ่นใหม่ที่ไม่มีเหล็กเจือปน…วิธีการตัดไฟตั้งแต่ต้นลมในการต่อสู้

“ช่วยหน่อยได้ไหม…ฉันยังไม่ชินกับเก้าอี้เลื่อนนี่จริงๆ”

เสียงนุ่มขอร้อง ร่างบางเดินเข้ามาขยับเก้าอี้ให้ ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงสิ่งที่สายตาของหญิงสาวจับจ้อง

แหวนประกายหมอง…บนนิ้วนางข้างซ้าย

“นั่นเหล็กนี่คะ ถอดออกดีกว่าไหม?”

รอยยิ้มนุ่มนวลถูกมอบให้ คำตอบนั้นเป็นสิ่งที่เขาไม่มีวันจะเปลี่ยนแปลง

“ขอบใจนะที่เป็นห่วง…แต่ไม่ล่ะ”

ความหนักแน่นในท่าทีทำให้อีกฝ่ายไม่คิดแย้ง

“คนที่ให้มา…เป็นคนพิเศษของศาสตราจารย์สินะคะ?”

แหวนสีเทาให้สัมผัสเย็นๆ บนผิว…แตกต่างจากครั้งแรกที่มีคนสวมให้

           

 

 

อาจเป็นเพราะ…ความอบอุ่นที่เคยมีให้กัน…มันหายไปหมดเสียแล้วก็ได้ 

 

“ใช่…”

นัยน์ตาสีน้ำเงินสุกใสทอดมอง…ภาพของความอ่อนหวานนั้นดูห่างไกลเสียจนเลือนราง

           

 

 

 

หากไม่ว่าจะนานเท่าไร…เขารู้ดีว่ามีสิ่งเดียวที่จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง 

 

“เป็นคนที่ฉันรักมาก…มากเสียจนตัวฉันเองก็ไม่อยากเชื่อ…ว่าจะรักใครสักคนได้มากขนาดนี้เลยล่ะ”

 

 

 

 

…แหวนวงนี้จะเป็นของล้ำค่าที่สุดในสายตาฉัน…เหมือนกับนายที่เป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับฉันเสมอ…อีริค 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fin.

 

 

 

 

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

 

สวัสดีค่ะเอริชาที่น่ารักทุกคน ขอบคุณสำหรับทุกเสียงสครีมในฟิคนะคะ

(เอริชาคืออะไร เปิดเอนทรี่ก่อนหน้านี้ของทิพย์ดูเอานะคะ)

 

 

 

ฟิคเรื่องนี้ทิพย์ตั้งใจให้เป็นแนว vivid narration ค่ะ…คือเป็นภาพตัดกันฉับๆๆๆเหมือนเวลาเราคิดถึงอดีตน่ะค่ะ ในเรื่องก็คือภาพ flashback ของศจ.ที่เขาคิดถึงตอนที่อีริคแยกตัวไปแล้วสักพัก

เพราะทิพย์คิดว่า ต่อให้ทั้งสองคนไม่ได้ร่วมทางกันแล้วเนี่ย…ยังไงๆก็ยังต้องคิดถึงกันค่ะ

เพราะสุดท้าย หนังทุกภาคก็ยังต้องมีบทบาทการประจันหน้าของสองคนนี้ทุกทีเลย

(แบบว่านานแค่ไหนก็ยังไม่ลิมกันอะไรแบบเนี้ยยยย แอร๊ยยยยยย)

และทิพย์ก็คิดด้วย…ว่าศจ.เองเขาก็ต้องปวดร้าวน่าดูที่ออกปากบอกเลิกสามี(555)

แล้วก็คงคิดถึงความรักที่มีให้กัลล์อยู่ตลอดแน่ๆค่า~

 

 

แนวการเขียนแบบนี้เป็นวิธีเขียนแบบทดลอง…ทิพย์เองก็เพิ่งเคยมาลองเขียน

เพราะงั้นถ้าตรงไหนแปลกๆ ก็ขอโทษคนอ่านนะคะ

และแน่นอนว่าเรื่องนี้ดราม่าอีกแล้ว…คิดซะว่าไว้ตัดความหวานของ Kiss and Stay ละกันนะจ๊ะ

หวานๆขมๆสลับกันไป ชีวิตจะได้ซ่าบซ่านไงเทอว์~

 

 

 

 

เจอกันเอนทรี่หน้านะคะเอริชา >.<

 

 

 

 

ทิพย์

ps. สาวน้อยในเรื่อง…เป็นใครก็ไม่รู้ค่ะ =..= กะๆให้เป็นลูกศิษย์ชุดแรกๆของศจ.ละกันนะคะ

 

 

edit +

 *ชี้แจงสักนิดค่ะ*

 

ในเนื้อเรื่องจริงๆ… ทิพย์ไม่รู้ว่าศจ.ใส่หรือไม่ได้ใส่แหวนนะคะ ฟิคเรื่องนี้ ทิพย์จิ้นเอาเองล้วนๆ

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสั่งทำแหวนหรือใส่แหวนเอาไว้แม้ว่าจะแยกกันแล้ว…

ทิพย์จิ้นเองหมดเลยยยย !!!

 

อย่าสับสนนะคะนักอ่าน ทิพย์แค่อยากเติมมุมดราม่าๆลงไปใน “ความรู้สึกหลังจากที่อีริคจากไป” ของศจ.เท่านั้นนะคะ

เพราะงั้น…เจ้าแหวนที่ศจ.ใส่ในฟิคเรื่องนี้เนี่ย ไม่ได้พาดพิงถึงแหวนวงไหนในเรื่องเลยนะคะ

 

ขอบคุณค่ะ

ทิพย์เอง