{Beautiful Words Prompt}[XMFC Fic][ErikCharles] Lips & Boys

 

 

REMARK: เป็นการลงฟิคตามรีเควสต์ค่ะ(รายละเอียดรีเควสต์>>Beautiful Words Prompt) เราว่ามันน่าสนใจดี เลยอยากลองเล่นดูบ้าง เป็นครั้งแรกเลยที่เปิดรับรีเควสต์ แอบตื่นเต้นค่ะ ฮาาาา

 

✱

 

 

Cheiloproclitic – Being attracted to someone’s lips

(requested by @Dewmiso & @samantha_batchy)

 

Lips & Boys

 

 

 

 

 

 

 

ค่ำคืนถูกอาบย้อมด้วยแสงไฟสีสดและเสียงเพลง

 

 

 

 

 

ชาร์ลส์ เซเวียร์ในคืนนี้เป็นภาพอันแปลกตาที่เรียกเสียงทักจากทุกคน…เสื้อคอปกกับคาดิแกนอย่างทุกทีถูกแทนที่ด้วยเสื้อยืดสีเทาเรียบๆ กับกางเกงยีน นั่นจึงทำให้ชั่วโมงแรกที่ชายหนุ่มมาปรากฏตัวที่งานเลี้ยงรุ่นที่เพื่อนๆ จากออกซ์ฟอร์ดที่อยู่ที่นี่ตัดสินจัดกันเองเต็มไปด้วยคำทักและคำชมกึ่งล้อว่าทำไมไม่แต่งตัวแบบนี้ให้บ่อยๆ หน่อย

 

 

 

 

 

“นายก็น่ารักแบบเนิร์ดๆ ดีแหละในไหมพรมนั่น” กลุ่มเพื่อนที่ทำแล็บกับเขาขยิบตาให้ “แต่เวลานายแต่งแบบนี้…นายจะน่ารักแบบฮอตไง”

 

 

 

 

 

ประโยคนี้ทำให้ชาร์ลส์แอบสำลักเครื่องดื่ม ทำให้เรเวนหัวเราะหึๆ อย่างสะใจเบาๆ หลังแก้วที่เธอเสยกมาจิบ และทำให้อีริคหัวเราะหึๆ อย่างสะใจแบบไม่เบาๆ เท่าไหร่อยู่ข้างๆ เขา

 

 

 

 

 

ทั้งๆ ที่เป็นงานเลี้ยงรุ่นของเขา คนที่ดูจะสนุกสุดเหวี่ยงกับปาร์ตี้ที่สุดดูจะเป็นเรเวน…หญิงสาวหัวเราะและโยกตัวไปตามเพลง ชาร์ลส์ตะโกนตามไปว่าอย่าดื่มให้มันเยอะนักตอนที่เรเวนเริ่มขยับตัวเข้าไปรวมกลุ่มกับเหล่าผู้คนตรงแดนซ์ฟลอร์…เรือนผมยาวสีทองนั้นผงกนิดๆ ใต้เงาสีดำและแสงสีสดก่อนที่จะโดนกลืนหายไปในกลุ่มคน เสียงเพลงดังกลบทุกสิ่งทุกอย่าง

 

 

 

 

 

“เชื่อฉันรึยังว่าคาดิแกนพวกนั้นมันทำให้นายอายุเยอะขึ้นราวๆ สิบปี?”

 

 

 

 

 

ชาร์ลส์ไม่ต้องหันไปมองคนข้างตัวที่ยืนพิงกำแพงอยู่ข้างกันก็ได้…เขารู้ดีว่าอีริค เลนเชอร์ในตอนนี้ต้องกำลังมียิ้มสะใจแบบหล่อร้ายกาจแตะแต้มอยู่ที่มุมปากแน่นอน ชายหนุ่มจึงแค่กลอกตาอย่างเหลืออด “ฉันไม่เชื่อเวลานายพูดจาอะไรเกินจริงหรอกอีริค…ถ้านั่นจะเป็นคำตอบให้นายได้ล่ะก็นะ”

 

 

 

 

 

แว่วเสียงอีริคหัวเราะหึๆ…ชาร์ลส์ตัดสินใจไม่พูดต่อว่าแล้วยังกับว่าอีริคเองนั้นจะแต่งตัวผิดไปจากปกติมากมาย เสื้อคอเต่าแบบทุกทีโดนเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดสีดำเท่านั้นเอง…สูทแจ็คเก็ตสีเดียวกันยังคงถูกสวมทับมาด้วยอยู่ดี

 

 

 

 

 

อีกราวๆ ครึ่งชั่วโมงให้หลัง เรเวนก็กลับมาหาพวกเขาด้วยเรือนผมที่ยุ่งกว่าเดิมเล็กน้อยและแก้มสีจัดจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ หญิงสาวหัวเราะตอนที่ชาร์ลส์ส่ายหน้าอย่างเอ็นดูแล้วบอกว่าเขาไม่อยากจะคิดถึงอาการเมาค้างตอนเช้าพรุ่งนี้ของเธอเลย…ก่อนจะถามทั้งสองว่ามีใครมีกระจกไหม

 

 

 

 

 

ซึ่งแน่นอนว่าชาร์ลส์กับอีริคก็ส่ายหน้าอย่างพร้อมเพรียง…ก่อนที่ชายหนุ่มผมดำจะเสนอขึ้นมาว่าในห้องน้ำน่าจะมี และตามประสาพี่ชายที่ดี…เขาก็ยอมให้เรเวนพิงตัวใส่แบบไม่ต้องเกรงใจแล้วกึ่งลากกึ่งประคองเธอไปทางห้องโถงด้านหลัง มีอีริคก้าวยาวๆ ตามติดมาด้วย

 

 

 

 

 

เสียงเพลงดังสนั่นเบาลงไปราวๆ สามระดับเมื่อยืนอยู่ตรงห้องโถงด้านหลังนี้…แสงไฟสีสดส่องสลัวในส่วนนี้เหมือนกับตรงห้องหลัก กำแพงถูกอาบย้อมด้วยส่วนผสมของสีชมพูอมส้มกับฟ้าคราม ขับให้สีอ่อนดูเรื่อเรืองและสีเข้มดูดำสนิทยิ่งกว่าเดิม

 

 

 

 

 

เรเวนก้าวออกมาจากห้องเล็กๆ พร้อมกับเมคอัพที่ถูกเติมเรียบร้อย และนั่นก็ทำให้ชาร์ลส์แซวน้องสาวเบาๆ ว่าตนนึกว่าอีกฝ่ายจะออกมาตอนเช้าเสียแล้ว คำล้อที่ทำให้หญิงสาวย่นจมูกใส่ ก่อนจะหยิบลิปสติกสองแท่งออกมาจากกระเป๋าถือใบเล็กของตัวเอง…โบกๆ ใส่หน้าคนซื้อให้แบบหาเรื่องไม่จริงจัง

 

 

 

 

 

“นายรู้มั้ยว่าการเลือกลิปทอมฟอร์ดมันยากแค่ไหน??” เรเวนเลิกคิ้ว “ฉันนี่อยากทามันทั้งสองสี…ไม่สิ…ทั้งเซ็ตเลยด้วยซ้ำ…ถ้าทำได้น่ะนะ”

 

 

 

 

 

ชาร์ลส์หัวเราะ ก่อนจะยอมให้เธออย่างทุกทีด้วยการบอกว่าจะสีไหนก็สวยทั้งนั้น ซึ่งนั่นดูจะเป็นคำตอบที่ถูกต้อง…เพราะเรเวนยิ้มตามออกมา ก่อนที่ดวงตาสีเทาจะจ้องตรงแล้วหรี่ลงนิดๆ…วับวาวด้วยไอเดียแผลงๆ

 

 

 

 

 

“นายรู้มั้ยว่าใครอีกที่น่าจะเข้ากับลิปนี่?” หญิงสาวไม่รอฟังคำตอบ ปลายนิ้วดึงลิปสติกออกจากปลอก “…นายนั่นแหละชาร์ลส์”

 

 

 

 

 

ก่อนที่จะทันได้ปฏิเสธ…มือเรียวๆ แต่แข็งแรงเหลือใจนั่นก็เอื้อมมาจับคางของเขาเอาไว้ ส่วนสูงที่ไม่ต่างกันเท่าไหร่ทำให้เรเวนไม่ต้องเขย่งด้วยซ้ำตอนที่วาดลิปสติกลงมาบนเรียวปากของเขา ชาร์ลส์ขยับจะท้วงแต่ก็โดนน้องสาวดุใส่ว่าอย่าขยับเพราะเดี๋ยวลิปสติกจะหัก…สัมผัสนุ่มๆ ปาดตามมาบนริมฝีปากล่าง ทิ้งสีชมพูสดอมแดงไว้บนนั้น

 

 

 

 

 

 

อีริคยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดตรงนี้โดยไม่ให้ความช่วยเหลือใดๆ ทั้งสิ้น…ดวงตาสีเทาจับจ้องอย่างสนุกสนาน แต่เสียงหัวเราะเบาๆ ในลำคอก็จางหายไปเมื่อได้นิ่งมองเรียวปากของอีกฝ่าย…จริงดังคำบอกของเรเวน เรียวปากของชาร์ลส์นั้นสวยได้รูปและแดงเรื่อตามธรรมชาติ…สีแดงเรื่อที่ตัดชัดเจนกับผิวสีน้ำนมเสียจนแม้แต่ลิปสติกก็ไม่ได้ทำให้มันดูแตกต่างไปจากเดิมเท่าไหร่เลย

 

 

 

 

 

“ตานายบ้างละ”

 

 

 

 

 

ระบบความคิดของอีริคกลับมายังที่เดิมด้วยเรเวนที่ขยับมายืนตรงหน้า ส่วนสูงที่มากกว่าของเขาทำให้ชายหนุ่มไม่โดนจู่โจมแบบชาร์ลส์…ร่างสูงกอดอกแล้วเลิกคิ้วเล็กน้อย ถามเสียงขันๆ

 

 

 

 

 

“ฉันก็ต้องทาด้วยเหรอ?”

 

 

 

 

 

“แน่นอน” เรเวนยักไหล่ ก่อนจะหรี่ตาเมื่อโลหะสีทองบนปลอกสีดำของตัวลิปสติกสั่นระริกเบาๆ “อย่าคิดแม้แต่จะพังลิปสติกของฉันเชียวนะ…”

 

 

 

 

 

อีริคหัวเราะเบาๆ แต่ก็ยอมคลายมือลง “วันนี้เธอโชคดีนะเรเวนที่ฉันไม่ว่าอะไรที่จะเล่นบ้าๆ ไปกับเธอ”

 

 

 

 

 

สาวน้อยเชิดหน้าแล้วยิ้มพอใจ ก่อนจะเขย่งปลายเท้าบนรองเท้าส้นสูงของตัวเองขึ้น…วาดลิปสติกอีกแท่งลงบนเรียวปากของเขา รอยปาดสีแดงอมส้มอันสม่ำเสมอ

 

 

 

 

 

“เรียบร้อย” เสียงคลิกของปลอกลิปสติกดังตบท้าย “อยากเช็ดออกก็ตามใจ แต่ฉันไม่คิดว่ามีใครแคร์หรอก…แล้วเจอกันนะ”

 

 

 

 

 

ว่าจบ หญิงสาวผมทองก็ก้าวฉับๆ กลับไปทางปาร์ตี้ ทิ้งให้ชาร์ลส์ยืนถอนหายใจอยู่ในห้องโถงสีสดสลัว

 

 

 

 

 

“ฉันไม่น่าเล่นด้วยเลย…” ชายหนุ่มผมดำบ่นพึมๆ “ไม่สิ ฉันไม่น่าซื้อลิปสติกนี่ให้เรเวนเลยต่างหาก…”

 

 

 

 

 

อีริคยักไหล่ “นายทาก็เหมือนไม่ทาแหละน่า…ไม่ต้องเครียดหรอก”

 

 

 

 

 

ชาร์ลส์หันมามองเขา เลิกคิ้วพร้อมเม้มปากนิดๆ…สีชมพูสดอมแดงของลิปสติกดูชัดเจนกว่าเดิมใต้แสงไฟแบบนี้ “หมายความว่าไง?”

 

 

 

 

 

“ก็ตามนั้นนั่นแหละ” ดวงตาสีฟ้าสุกใสนั่นมองตรงมา และอีริคก็จ้องตอบแบบสบายๆ “…ปากนายปกติก็สีแดงคล้ายๆ แบบนี้แหละ”

 

 

 

 

 

เขาไม่ได้พูดเพิ่มเติมว่ามันแค่ไม่ได้ชมพูจัดขนาดนี้ และไม่ได้พูดเพิ่มเติมด้วยว่าถ้าจะบอกให้ถูกก็คือริมฝีปากของชาร์ลส์นั้นเป็นสีแดงเรื่อเฉดเดียวกับเชอร์รี่

 

 

 

 

 

ชาร์ลส์รู้สึกเหมือนตัวเบาโหวงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก หัวใจเต้นแรงแต่ในหัวกลับว่างเปล่า ลมหายใจร้อนและสั่นพร่านักในความรู้สึก

 

 

 

 

 

“นาย…” คำถามเป็นแค่เพียงเสียงกระซิบใต้แสงไฟสดสลัว “…นายจะมองปากฉันไปทำไม?”

 

 

 

 

 

อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์…อาจจะเป็นเพราะความเงียบสงบระหว่างพวกเขาในปาร์ตี้เสียงอึกทึกนี่…อาจจะเป็นเพราะอีกฝ่ายที่ยืนอยู่ห่างไปแค่เพียงมือเอื้อม…อีริคจึงไม่คิดแม้แต่จะปรุงแต่งถ้อยคำให้ฟังดูนุ่มนวล

 

 

 

 

 

เขายื่นมือออกไป…เชยคางของอีกฝ่ายเอาไว้แล้วกดนิ้วโป้งลงบนริมฝีปากล่าง ปาดให้สีชมพูสดนั่นเลื่อนเลอะไปทางมุมปาก เผยให้เห็นสีแดงเรื่อจางๆ ตามธรรมชาติและทิ้งรอยสีสดไว้บนผิวสีน้ำนม

 

 

 

 

 

คำตอบของเขาเป็นแค่ลมหายใจปนกับเสียงที่แหบพร่าเท่านั้น

 

 

 

 

 

“…ฉันตอบนายได้มากกว่าหนึ่งเหตุผลก็แล้วกัน…ชาร์ลส์”

 

 

 

 

 

รู้สึกได้ถึงแรงผลักที่ทำให้แผ่นหลังของเขาชิดติดผนัง แล้วในวินาทีถัดมาริมฝีปากของชาร์ลส์ก็ประทับเข้ามากับริมฝีปากของเขา…จูบที่เป็นส่วนผสมของสัมผัสของเรียวปากที่บดเบียดกันกับลมหายใจร้อนผ่าว อีริคส่งเสียงฮึมฮัมหนักๆ ออกมาเมื่อชาร์ลส์จงใจเม้มริมฝีปากล่างของเขาแรงกว่าที่ควรก่อนที่จะเลื่อนริมฝีปากไปตามแนวคางของเขา…ทำลายรอยปาดอันไร้ที่ติของลิปสติกและทิ้งสีสดที่ถูกผสมกันไว้เป็นทางบนผิวราวกับจะเป็นการเอาคืน

 

 

 

 

 

อีริคหอบหายใจ และเขาก็สาบานได้ว่าตนได้ยินชาร์ลส์หัวเราะเบาๆ อย่างพออกพอใจ

 

 

 

 

 

ชายหนุ่มผมน้ำตาลส่งเสียงฮึอย่างงุ่นง่าน มือแข็งแรงรั้งร่างตรงหน้าของตนให้เข้ามาหา…แล้วก็เป็นชาร์ลส์บ้างที่โดนผลักไปจนหลังชิดผนัง เสียงอุทานถูกกักไว้ในลำคอด้วยริมฝีปากของอีริคที่ทาบทับลงมา…รอยเปื้อนของลิปสติกยิ่งเปื้อนมากกว่าเดิม เฉดสีอันวุ่นวายของแดงอมส้มกับชมพูสดใต้แสงไฟที่ตัดกัน

 

 

 

 

 

ชาร์ลส์หอบหายใจ…แหงนเงยศีรษะไปด้านหลังเมื่อริมฝีปากของอีริคเลื่อนไล้ลงมาถึงตรงต้นคอ รู้สึกได้ถึงฝ่ามือของอีกฝ่ายที่รั้งคอเสื้อของเขาให้เปิดกว้าง…แล้วลมหายใจที่หอบถี่ก็แปรเปลี่ยนเป็นเสียงอึกอักในลำคอตอนที่รอยจูบแปรเปลี่ยนเป็นสัมผัสที่ขบเม้มมากกว่าปกติ

 

 

 

 

 

นั่นเองที่ทำให้อีริคหยุด ร่างสูงถอยห่างไปเล็กน้อย…หลังมือถูกยกขึ้นเพื่อปาดริมฝีปากของตัวเอง เหลือสีลิปสติกให้ติดค้างบนผิวแค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้นแล้ว “…โทษที”

 

 

 

 

 

ชาร์ลส์ไม่รู้ว่ามันเป็นคำขอโทษที่มีให้สิ่งใด…อีริคอาจจะเข้าใจว่าเขาไม่ชอบหรือเพราะว่ารอยแดงบนคอของชาร์ลส์จะไม่ใช่สิ่งที่หายไปได้ง่ายๆ เหมือนรอยลิปสติก

 

 

 

 

 

แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะเหตุใด…เขาก็บอกได้เลยว่ามันไม่จำเป็นสักนิด

 

 

 

 

 

“ฉันไม่แคร์” ชาร์ลส์เอ่ยตอบ รู้สึกได้เพียงเสียงกรีดร้องในหัว…ส่วนผสมของความต้องการและถ้อยคำเรียกหาให้สัมผัสเมื่อครู่กลับมา เขาจึงก้าวเข้าไปหา รั้งให้ร่างสูงโน้มตัวลงมา…ปลายนิ้วสางแทรกไปตามเรือนผมสีน้ำตาลนั่น ประทับริมฝีปากเข้าหาอีกฝ่าย…ถ้อยกระซิบเดิมแทรกประสานในรอยจูบ “…ฉันไม่แคร์”

 

 

 

 

 

รับรู้ได้ถึงเสียงหัวเราะของอีริค…อ่อนใจหากก็ร้ายกาจแบบที่ทำให้ร่างกายของชาร์ลส์ถูกเติมเต็มด้วยประกายไฟฟ้า

 

 

 

 

 

แล้วมือแข็งแรงนั่นก็กลับมาโอบรอบตัวเขาไว้…ดันแผ่นหลังของชาร์ลส์ให้กลับไปชิดกับผนังอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

fin.

 

***************************

ทำcomment boxเป็นกูเกิลดอคแล้วค่ะ ไม่ต้องlog inอะไรเลย สะดวกดี จะเรื่องเก่าเรื่องใหม่ เรื่องไหนๆก็เม้นได้หมดเลยนะคะ ❤ 

>>Tippuri~ii* ♥ COMMENT BOX<<

(แต่ถ้าสะดวกเม้นในเอนทรีเหมือนเดิมก็ได้ค่ะ >< ขอบคุณมากนะคะ)

*************************

 

สวัสดีค่ะ บอกแล้วใช่มั้ยคะว่าเรื่องนี้จะไม่ค่อยเหมือนกับที่ลงๆ บล็อกอยู่ตามปกติ…… //หลบตา

 

 

เราเคยเห็นพี่ฟาสเซ็ตที่ถ่ายแบบแล้วลิปสติกเปื้อนมาก่อนแล้วค่ะ(ซึ่งฮอตมาก) พอมีคนตัดต่อให้คู่กับเจมส์เป็นเฟคโปสเตอร์ของ Tom Ford นี่ยิ่งเข้ากันค่ะ(ซึ่งฮอตมากกกกกกกกกกกกก) เราชอบชื่อแคมเปญนี้ของทอมฟอร์ดมากเลย มันเก๋มากๆค่ะที่เอาชื่อหนุ่มน้อยมาเป็นชื่อสีลิป ซึ่งลิปที่ชาร์ลส์ทาคือสี Michael ส่วนของอีริคนี่สี James ค่ะ //ไอค่อกแค่ก #อะไรเอ่ยฟาสอาวอย

 

 

และเราชอบพวก rough kissing ในคลับมากค่ะ มันบรั่บบบบ ฮอตตตตตตาโกะะะะะะะะ //พัดตัวเอง ส่วนที่เหลือจะเป็นไงต่อนี่มโนๆเอาเองนะคะ วันนี้เราไม่มีวอดก้าติดตัวค่ะ— #PleaseDontJudgeMe

 

 

 

นานมากแล้วที่ไม่ได้เขียนฟิคที่ทำให้รู้สึกว่าตุต้องตกนรกแน่ๆแบบนี้ เป็นความรู้สึกที่สดชื่นดีค่ะ O]—–[

 

 

 

ช่วงนี้เรารู้สึกตันๆชอบกล ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเซ็ตรีเควสต์นี้นะคะ

 

 

 

 

ทิพย์เอง

 

***************************

ทำcomment boxเป็นกูเกิลดอคแล้วค่ะ ไม่ต้องlog inอะไรเลย สะดวกดี จะเรื่องเก่าเรื่องใหม่ เรื่องไหนๆก็เม้นได้หมดเลยนะคะ ❤ 

>>Tippuri~ii* ♥ COMMENT BOX<<

(แต่ถ้าสะดวกเม้นในเอนทรีเหมือนเดิมก็ได้ค่ะ >< ขอบคุณมากนะคะ)

*************************