Type: AU fanfiction
* แฟนฟิคชั่นเเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของไรเตอร์และแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงใดๆ ทั้งสิ้น และแฟนฟิคชั่นเรื่องนี้เป็นแฟนฟิคชั่น BL…ถ้าใครไม่ชอบแนะนำให้ปิดค่ะ *
************************************
— VIII —
aria cantabile
lyrics in a smooth, flowing manner
*
ระหว่างการจัดชั้นหนังสือ ชาร์ลส์ก็หาชุดหมากรุกที่หายไปของตัวเองเจอในที่สุด
ผิดกับที่หลายๆ คนเข้าใจ…ศาสตราจารย์เซเวียร์รู้หมดว่าหนังสือเล่มใดของตนอยู่ตรงส่วนไหนบนชั้นวาง เพียงแค่การจัดระเบียบจะเกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวตอนช่วงใกล้ๆ จบปีการศึกษาเท่านั้น ทำให้เมื่อได้มีเวลาว่าง…ชาร์ลส์ก็จัดการเริ่มต้นคัดแยกตำราและเอกสารออกมาเรื่อยๆ ไปทีละชั้น แยกเป็นกองสิ่งที่จะเก็บกับจะบริจาคให้ห้องสมุดหรือทิ้งเป็นขยะ
ถ้าให้ต้องลงความเห็น…ชายหนุ่มขอเลือกให้เหล่าปึกกระดาษเป็นสิ่งที่น่ารำคาญที่สุดในการจัดระเบียบ เพราะนอกจากจะต้องนั่งแยกดูทีละแผ่นแล้วว่าตนจะไม่เผลอทิ้งเอกสารสำคัญไป บางทีพวกมันก็จะซ่อนพวกนิตยสาร แฟ้ม หนังสือเล่มบาง ไปจนถึงของที่เขาเองก็ยังคาดไม่ถึงอย่างกระดานหมากรุกไว้ระหว่างปึกด้วย
ชาร์ลส์อดใจไม่แตะต้องชุดหมากรุกจนกระทั่งจัดชั้นหนังสือจนเสร็จไปครึ่งห้อง…เขาตัดสินใจว่าจะค่อยจัดการอีกส่วนในวันหลังเพราะตอนนี้แสบตาไปหมดแล้วจากฝุ่น ก่อนจะไปล้างหน้าล้างตาแล้วชงชามานั่งตรงโซฟา ชุดหมากรุกถูกกางออกแล้ววางบนโต๊ะเล็กเบื้องหน้า…ชายหนุ่มเล่นเป็นผู้เล่นของทั้งสองฝ่ายเองไปเรื่อยๆ จนมีอันได้หยุดเกมส์เพราะประตูอพาร์ตเมนต์ถูกเปิดออก
“หวัดดี” คุณคอนดักเตอร์ทักทาย แล้วสีหน้าล้าจางๆ ก็กลับมีความนุ่มนวลแตะแต้มนิดๆ เมื่อมองเห็นสิ่งที่อยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา “นั่นหมากรุกรึเปล่าน่ะ?”
กลายเป็นว่าเพื่อนร่วมอพาร์ตเมนต์ของเขาเล่นหมากรุกเป็น แถมเล่นเก่งพอๆ กับชาร์ลส์เสียด้วย…ทำให้เกมส์ของคืนนั้นถูกจัดแมทช์แก้ตัวในคืนถัดมาและถัดมาและถัดมา จนเมื่อรู้ตัวอีกที…ในทุกวันที่มีต่างคนต่างมีเวลาว่างและไม่เหนื่อยจากงานมากเกินไป อีริคกับชาร์ลส์ก็จะใช้เวลาว่างหลังอาหารเย็นในการเล่นหมากรุกอย่างน้อยสักตาเสมอ ซึ่งถ้าเป็นคืนวันหยุด…เครื่องดื่มที่จิบระหว่างเล่นอาจจะเปลี่ยนจากเอิร์ลเกรย์เป็นวิสกี้แทน ตามมาด้วยบทสนทนาเรื่อยเปื่อยจนดึกดื่นแม้ว่าเกมส์หมากรุกจะจบไปแล้ว
บทสนทนาเหล่านี้เป็นอะไรที่รวบรวมไว้ตั้งแต่การเล่าถึงความรู้ในสาขาที่ต่างคนต่างร่ำเรียนมาไปจนถึงการถกกันถึงประเด็นต่างๆ ที่กำลังเป็นที่สนใจ ซึ่งถ้าถามทั้งคู่…ไม่ว่าฝ่ายไหนก็คงลงความเห็นว่าบทสนทนายามค่ำคืนมักจะจบลงที่พวกเขายอมเลิกราหากก็ไม่ได้เห็นด้วยกับกันและกันอยู่ดีมากกว่าเสมอ แต่ในขณะเดียวกัน บทสนทนาเหล่านี้ก็ทำให้อีริคได้มีความรู้คร่าวๆ ถึงระบบประสาทในร่างกายมนุษย์ และทำให้ชาร์ลส์สามารถบอกได้ว่าผู้ประพันธ์เพลงแต่ละคนมีแนวดนตรีอันเป็นเอกลักษณ์อย่างไรบ้าง
ซึ่งโดยรวมแล้ว…ก็ไม่ได้มีใครรู้สึกไม่พอใจหรืออยากให้เลิกล้มช่วงเวลาการเล่นหมากรุกนี้ไปแต่อย่างใด
**
ในบางครั้ง สมุดโน้ตเพลงที่อีริคเปิดทบทวนก็ไม่ใช่เพลงที่กำลังจะจัดแสดงตอนปีใหม่ที่กำลังจะมาถึง
ตารางงานบอกชัดเจนว่าเมื่อจบคอนเสิร์ตที่นิวยอร์ก อีริคก็จะได้วันหยุดราวๆ สิบวันก่อนที่การเตรียมแผนงานแสดงกับเวียนนาฟิลฮาโมนิกออเคสตร้าจะได้เริ่มขึ้น แต่ก็ตามประสาคนรอบคอบและชอบการวางแผนล่วงหน้าให้รัดกุม…ชายหนุ่มก็มีเริ่มๆ คิดแล้วว่าเพลงไหนจะเป็นทางเลือกที่ดี นั่นจึงทำให้เขาได้มีการขอยืมสมุดโน้ตเพลงต่างๆ ที่เข้าตามาจากห้องสมุดของวงนิวยอร์กฟิลฮาโมนิกเพื่อเอากลับมาดูคร่าวๆ ที่อพาร์ตเมนต์ว่าเพลงไหนบ้างที่น่าจะเป็นไปได้ในการเลือกมาแสดง
ในเวลาที่เขาเลือกเพลงนั้น อีริคก็จะกลายเป็นบุคคลผู้นั่งเงียบๆ โดยมีเสียงดนตรีจากหูฟังกับสมุดโน้ตเพลงที่เปิดกางออกเท่านั้นที่อยู่ในความสนใจ…และก็มีบ้างที่นอนเหยียดยาวไปกับโซฟา สายตาทอดมองอย่างไร้จุดหมายไปยังเพดานด้านบน รับฟังแค่เพียงเสียงเครื่องดนตรีมากมายที่ผสานกันเป็นท่วงทำนอง
เขาไม่เคยอธิบายว่าตนกำลังทำอะไรอยู่ แต่เหมือนชาร์ลส์ก็จะรู้ได้เองว่าสิ่งที่อีริคต้องการที่สุดในช่วงเวลาแบบนี้คือความเงียบไร้บทสนทนาใด…คุณศาสตราจารย์จึงจะแค่ส่งยิ้มนุ่มนวลมาให้แล้ววางถ้วยชาร้อนกรุ่นไว้บนโต๊ะหน้าโซฟาโดยไม่กล่าวคำใดกับเขา และเมื่ออีริคมาสังเกตดีๆ ในตอนหลัง…เขาก็พบว่าในช่วงเวลาแบบนี้ จะไม่มีการเปิดเพลงใดๆ จากในห้องทำงานของชาร์ลส์ออกมาเลย
คุณคอนดักเตอร์ปฏิเสธไม่ได้ว่าตนสังเกตถึงความเอาใจใส่เล็กๆ น้อยๆ พวกนี้ได้ช้าแสนช้า…และนั่นจึงทำให้ในครั้งถัดๆ ไปที่ชาร์ลส์ชงชามาให้พร้อมไม่เปิดเพลงใดๆ แบบนี้อีก อีริคก็จะเลือกทำริซอตโตหอยเชลล์ที่อีกฝ่ายชอบนักชอบหนาเป็นอาหารเย็นเสมอ
**
ตามประสาคนไม่ค่อยได้มีเวลาว่างนัก ทำให้เมื่อมีโอกาส…ชาร์ลส์ก็จัดการไปค้นหาต้นคริสต์มาสประจำบ้านออกมาไว้ก่อนเลย
วัยเด็กที่เวสต์เชสเตอร์ทำให้ชายหนุ่มคุ้นชินเสมอกับภาพต้นสนสดที่ถูกตัดใหม่มาเพื่อการนี้…แต่เมื่อวันเวลาเลยผ่านจนบ้านหลังใหญ่วันนั้นกลายมาเป็นอพาร์ตเมนต์กลางกรุงนิวยอร์กแบบนี้ ต้นสนขนาดยักษ์ก็ถูกลดระดับมาเป็นแค่ต้นคริสต์มาสพลาสติกที่ถอดแยกส่วนเป็นกิ่งๆ ได้…แต่ถึงจะเป็นแค่ต้นไม้สำเร็จรูป แต่เจ้าต้นคริสต์มาสนี่ก็สูงจรดเพดานอพาร์ตเมนต์และมีลำดับการต่อที่ซับซ้อนใช่ย่อย แถมพอต่อแล้วก็ต้องมีการเช็ดฝุ่นขนานใหญ่ก่อนจะได้แขวนที่ประดับด้วย นั่นจึงทำให้พอมีวันว่างปุ๊บ…ชาร์ลส์ก็ไม่รอช้าในการจะเอามันออกมาเริ่มต้นจัดเลยสักนิด
ภาพที่อีริคได้กลับห้องมาเจอจึงเป็นศาสตราจารย์เซเวียร์ที่นั่งแปะอยู่ตรงกลางพื้นที่รับแขก มีกิ่งพลาสติกติดใบเขียวๆ ของต้นสนระเกะระกะอยู่เป็นวงรอบตัว
“หวัดดีอีริค” ชาร์ลส์หันมาตามเสียงเปิดประตู ดวงตาคู่โตนั้นเป็นประกายสดใสราวท้องฟ้าฤดูร้อน ผมยุ่งและเสื้อผ้ายับไปหมดอีกแล้ว…สิ่งที่ส่งให้รอยยิ้มสดใสนั่นยิ่งน่าเอ็นดูอย่างประหลาด “เมอร์รีคริสต์มาส!”
“นี่ยังไม่เดือนธันวาคมด้วยซ้ำ ชาร์ลส์” อีริคพูดเสียงเรียบกริบอย่างจงใจ ซึ่งก็ได้รับการตอบรับเป็นชิ้นบับเบิ้ลกันกระแทกที่โดนขยำแล้วโยนใส่ การกระทำที่โมโหไม่ลงเพราะคนโยนหัวเราะร่าเริงตามมา
เขาวางกระเป๋าสะพายของตัวเองลงบนโซฟา และถึงจะทำหน้าตาเบื่อๆ พร้อมกลอกตาใส่…แต่สุดท้ายแล้ว อีริคก็ยอมนั่งลงบนพื้นแล้วเลือกหากิ่งต้นคริสต์มาสมาต่อให้ลงตามรูเจาะของลำต้นตามโค้ดสีเล็กๆ ที่แปะไว้ตรงก้านโดยดี
“ตอนอยู่เวียนนา นายฉลองคริสต์มาสยังไงเหรอ?” ชาร์ลส์เองก็ก้มหน้าก้มตาทำแบบเดียวกับอีริคอยู่ หากก็ไม่มีปัญหาในการเริ่มบทสนทนาแต่อย่างใด
“ฉันไม่ฉลองคริสต์มาส” อีริคพูดง่ายๆ ก่อนอธิบายเสริม “ฉันนับถือศาสนายิวน่ะ”
“โอ…โอเค” ชายหนุ่มผมดำพยักหน้า แล้วก็ชะงักเล็กน้อย…ถามเสียงระมัดระวังปนรู้สึกผิดขึ้นมา “เดี๋ยวนะ…ถ้างั้นนายโอเครึเปล่าน่ะที่มาฉลองคริสต์มาสกับฉัน ถ้ามันมีข้อห้ามไว้…นายไม่ต้องทำก็ได้นะ—”
“ชาร์ลส์” อีริคขัดขึ้นด้วยเสียงเรียบกริบเหมือนทีแรก ดวงตามองอีกฝ่ายอย่างว่างเปล่าเฉยชา “ในระหว่างพวกเราสองคนเนี่ย แล้วต่อให้ด้วยการที่ฉันนับถือศาสนายิวด้วยนะ…นายคิดว่าจะเป็นฉันหรือนายกันล่ะที่ควรจะเป็นคนทำอาหารฉลองคริสต์มาสในอพาร์ตเมนต์นี้?”
คุณศาสตราจารย์แกล้งอ้าปากค้างพร้อมส่งเสียงเฮือกอย่างคนโดนทำร้ายจิตใจขั้นรุนแรง ปาบับเบิ้ลใส่อีกฝ่ายอีกรอบนึง…ก่อนจะเอาตัวรอดไปได้อย่างสบายๆ จนคนมองแอบหงุดหงิดด้วยการเติมเต็มห้องด้วยเสียงหัวเราะสดชื่นของตัวเอง
ต้นคริสต์มาสตั้งตรงได้อย่างสมบูรณ์ตอนราวๆ สองทุ่ม…และด้วยความภูมิใจ ชาร์ลส์ก็ลากให้อีริคต้องยกจานอาหารเย็นมานั่งกินตรงพื้นข้างๆ มันจนได้ และต่อให้จานอาหารโดนแทนที่ด้วยถ้วยช็อกโกแล็ตร้อนในมือแล้ว…ทั้งคู่ก็ยังได้นั่งกันตรงนั้นต่อเพื่อเล่นหมากรุกอีกเกมส์
แล้วโดยไม่รู้ตัว…พฤศจิกายนก็เคลื่อนคล้อยอย่างนุ่มนวลเงียบงันแบบนี้ไปทีละนิด
tbc.
**********************************
สวัสดีค่ะ เรายังคงอยู่ในหลุมเชริคกันนะคะ #เพราะเราไม่เคยหลุดออกไปค่ะ
ช่วงนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ เหมือนยานแม่เรียกตัว เรากลับมาผีบ้ากับเชริคอีกแล้วค่ะ อ่านแต่ฟิคชิปนี้ และอยากเขียนแต่ฟิคชิปนี้เหมือนกัน ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
และช่วงสัปดาห์นี้จะเป็นช่วงสำคัญของตัวเราเองด้วยค่ะ เลยอยากอัพฟิคเชริคเอาฤกษ์เอาชัยให้ชีวิตสักหน่อย //พนมมือ
ยังคงเรื่อยๆ เอื่อยๆ ในนิวยอร์ก แต่เราหวังว่าคนอ่านจะรู้สึกได้ถึงความสนิทที่ค่อยๆ เพิ่มของสองคนนี้นะคะ เราพยายามคุมตรงนี้ให้สมจริงที่สุดเท่าที่จะทำได้เลยค่ะ เพราะนี่คือธีมหลักของเรื่องนี้เลย…ถ้าแปลกไปตรงไหน เราก็ขออภัยนะคะ ฟฟฟฟฟฟฟฟ
เดือนพฤศจิกายนในเรื่องผ่านไปแล้ว อีกเดือนเดียวก็คอนเสิร์ตของอีริคแล้วค่ะ รอลุ้นกันต่อไปนะคะว่าจะเป็นไง เพราะคนเขียนก็ไม่รู้….
แล้วเจอกันเอนทรีหน้าค่ะ มาลุ้นกันว่าจะมิวแทนต์หรือจะผู้ชายไถลน้ำแข็ง (ฮา) และมาลุ้นให้พลังเชริคสถิตกับชีวิตเราด้วยนะคะฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ทิพย์เอง
ปอลอ ตอนนี้เปิดรอบไปรฯ ขยายเดดไลน์ถึงวันที่ 5/03 แล้วนะคะ รายละเอียดตามนี้เลยค่ะ >> รายละเอียดฟิครอบไปรษณีย์ 15/02 – 05/03
THIS HOLY GROUND BURNS MY FEET 
นี่มันเริ่มให้อารมณ์คุณสามีภรรยาอยุด้วยกันแล้วค่ะ งืออออออออ น่ารักมากๆ ชอบที่อีริคชอบเอาใจชาร์ลส์ตลอดส่วนชาร์ลส์ก้ใส่ใจอีกฝ่ายตลอด มันดีมันอุ่นมันฟิลกู้ดมากๆเลยค่ะ ♥️
LikeLike
กำลังจะบอกว่าชอบตรงความเอื่อยๆแต่สมจริงนี้มากเลยค่ะ
คือมันเอื่อยๆเรื่อยๆ แต่ทุกๆตอนจะมีอะไรเล็กๆน้อยๆเปลี่ยนแปลงไป เหมือนระยะห่างค่อยๆลดลง เหมือนได้นั่งติดตามความสัมพันธ์ที่ค่อยๆพัฒนาไปเรื่อยๆเลยค่ะ
กำลังคิดว่าถ้าอ่านตอนแรกกับตอนสุดท้ายคงให้ฟีลต่างกันนิดๆแน่เลย5555
คุณเซเวียร์ผู้เป็นแฟนพันธ์แท้อาหารกล่อง จต้ฉลองคริสต์มาสทั้งทีต้องให้ยิวมาทำอาหารฉลองคริสต์มาสให้อีกอ่ะค่ะ อนาถสุด 555555
LikeLike
คือเป็นโมเมนท์แบบ โลกนี้มีเพียงเราสอง //ไม่ใช่! คือมันดูอบอุ่น หวิวๆในใจ กรั่กๆ ทำไมชาร์ลส์น่ารัก ทำไมอีริคดูเท่ เอาเป็นว่า ดีงามตามท้องเรื่อง รอติดตามตอนต่อไป ขอตัวไปชงชาแป้บ ><
LikeLike
อา… เอเลเมนท์หมากรุก คิดถึงภาพเวลาสองคนนี้นั่งเล่นไปคุยไปด้วยกันจังเลย
หลายอย่างไม่ได้ดำเนินไปด้วยคำพูด แต่ดำเนินไปด้วยการกระทำของทั้งคู่
สังเกตช้าแต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้สังเกตเลยนะคะ ❤
LikeLiked by 1 person
ยังคงความละมุนละไม แต่อบอุ่นขึ้นเรื่อยๆ เลยค่ะ
สองคนสนิทกันมากขึ้น ใส่ใจกันมากขึ้นแม้รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ อ่านแล้วรู้สึกเยียวยามากเลยค่ะ เป็นฟิคที่ฟีลกู้ดจริงๆ และอยากติดตามความสัมพันธ์ของทั้งสองคนไปเรื่อยๆ เลยค่ะ จะเป็นยังไงกันต่อนะคะ รออ่านต่อนะคะะะ 🙂
LikeLike
ละมุนตุ้นมากค่ะะะะ ฮือออ ไม่รู้จะกรี๊ดอะไรก่อนดี เอาเป็นว่าขอกรี๊ดดดก่อนนะคเะ
ชอบหมากรุกสื่อรักมากๆเลยค่ะ ดีใจที่ทิพย์หยิบของเล่นชิ้นนี้ขึ้นมา เพราะมันเชริคมาก(?)และเป็นเครื่องมือในการกระชับความสัมพันธ์ให้แนบแน่นขึ้นได้ดีมากๆ นึกถึงฉากที่พวกเขาเล่นในเฟิร์สคลาสเลยค่ะ มันคลาสสิค มันค่อยเป็นค่อยไป ทำให้ตัวใจมันตึกตักแต่ไม่โครมครามน่ะค่ะ T_T
มากรี๊ดตัวละครตอนนี้บ้าง อีริคก็หล่อเหมือนเดิมเลยค่ะ หล่อขึ้นด้วยยยย (ติ่งนี่มันติ่งจริงๆ) แต่หนูชาร์ลส์ตอนนี้ยิ่งน่ารักกว่า รู้ใจอีริคทุกทุกเรื่องจริงๆ และรู้ว่าควรจะทำอะไรให้ตอนไหน ถ้าไม่เรียกว่าเกิดมาเพื่อกันและกันก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วฮืออออออ และฉากคริสมาสตก็มุ้งมิ้งมากค่ะ ชอบที่เริ่มมีการปาข้าวของ(?)ใส่แล้ว 55555 แทบไม่น่าเชื่อว่าตอนแรกๆพวกเขาแทบไม่ได้คุยกันเลย แต่เวลาในฟิคก็ผ่านมาพอสมควร ซึ่งเอาจริงๆเราว่ามันสมเหตุสมผลค่ะ แบบค่อยๆรู้จักกันช้าๆ ค่อยๆลึกซึ้ง
ขอบคุณที่เขียนฟิคสนุกๆมาให้อ่านเช่นเคยค่ะ เอาจริงๆเราก็แอบเขินที่ต้องให้ทิพย์มาป้อนให้ตลอดเลยฮือออ เหมือนลูกนกอยู่บนรังรออาหาร 55555555 ขอบคุณมากๆนะคะ ติดตามตอนต่อไปเช่นเคยค่าาาา
LikeLike
แงงงงง ชาร์ลส์มีความเป็นเด็กน้อยมากๆ เลยค่ะ
ชอบบรรยากาศที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันแล้วเหมือนคู่แต่งงานที่อยู่ด้วยกันมานาน ละมุนล่ะเกินนน
จะรอดูพัฒนาการของทั้งคู่นะคะ ว่าจะเขยิบเข้ามาใกล้กันกว่านี้เมื่อไหร่ 😍😍😍
LikeLike
อ่านแล้วถึงกับยิ้มตามเลยค่ะ รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายละมุนออกมาจากทั้งคู่เลย โอ้ยยยดีแต่ใจและช่วงสอบแบบนี้จริงๆ //ปาดน้ำตา
LikeLike
ค่อยๆ รักกันแบบนี้มันอบอุ่นหัวใจดีจังค่ะ
ชอบชาร์ลส์ที่ทั้งสดใสแล้วก็มีความเอาใจใส่จังงงงง
นับวันคือยิ่งเหมือนคู่แต่งงาน55555555
LikeLike
ตอนนี้ย้ายจาก Newly wed เป็นแต่งงานกันไปสักพักแล้วค่ะ!!//โดนตี
โอ้ยๆๆๆ อ่านแล้วนั่งยิ้มเหมือนคนบ้าเลยค่ะ ฮรอลลลลล
ชาร์ลปาบั้บเบิ้ลแก้เขินช่างน่ารักกกกกกกก
คู่นี้ยังสโลวเบิร์นกันอยู่ แต่คนอ่านเบิร์นไปเรียบร้อยแล้วค่าาาาา//บึ้มตัวตายยย
LikeLike
Pingback: [XMFC Fic][ErikCharles] Adagio Sostenuto (9) | (Note: I was possessed when I wrote this)·
สโลว์เบิร์น แต่ดีต่อใจมากๆค่ะ ;/////;
รู้สึกเป็นความสัมพันธ์ที่ค่อยๆสร้าง แต่คือมันลึกซึ้งและอบอุ่นจังค่ะฮืออ จะว่าไงดี รู้สึกอพาร์ตเมนท์นี้ที่จะกลับมาแล้วเจออีกฝ่ายอยู่ พร้อมเรื่องธรรมดาๆในแต่ละวัน กิจวัตรทั่วไปอย่างเล่นหมากรุกหรือทำอาหาร รวมถึงความใส่ใจเล็กๆน้อยๆแบบนี้ มันให้ฟีล ‘ที่พักใจ’ มากๆเลยค่ะแงง ;////;
อยู่ดีๆก็นึกถึงคำว่าcomfort zone ขึ้นมา ทั้งคู่คงเป็นcomfort zoneของกันโดยเหมือนจะไม่รู้ตัวแต่ก็รู้ตัวเลยค่ะฟฟฟ
LikeLike
น่ารักมากกกกกกก♡♡
คนสองคนที่อยู่ด้วยกันและความสัมพันธ์ที่เริ่มสนิทมากขึ้นจนกลายเป็นความใส่ใจในหลายๆเรื่องที่มีให้อีกฝ่าย อบอุ่นใจมากๆเลยค่ะแงงง ( ;///;) ไหนจะตอนเล่นหมากรุกด้วยกัน ภาพที่เห็นก็คล้ายๆในเฟิร์สคลาสเลยค่ะ เถียงไปมาแต่เคารพความคิดของกันและกัน กลายเป็นแลกเปลี่ยนความรู้/ประสบการณ์ของแต่ละคน เกมเชื่อมใจจริงๆเลยนะเนี่ยเจ้าหมากรุก
ชอบอีกอย่างก็คนที่ตื่นเต้นคริสมาสต์และโดนแซวกลับเรื่องทำอาหารนี่พาให้ยิ้มตามเลยค่ะ แงงงงเอ็นดู
LikeLike
ตอนนี้ทำให้รู้ได้เลยว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู้พัฒนาไปมากเริ่มสนิทกันมีหยอกล้อกันวึ้ยยยฟิน
LikeLike
Pingback: [XMFC Fic][ErikCharles] Adagio Sostenuto (11) | (Note: I was possessed when I wrote this)·
ชอบความเริ่มสนิทกันของสองคนนี้แล้วค่ะไรท์ มันสมจริง(มาก) ไรท์เขียนดีมากเลยอ่ะ ชอบบบ><
LikeLike